تیرماه سال 1372 بود که ثبت نام تلفن همراه در کشور آغاز شد. اما به دلیل عدم استقبال در آن زمان توسط مردم، روند ثبت نام چندین ماه به طول انجامید. “فراخوان برای ثبت نام نخستین شبکه تلفن متحرک جیبی” ، تیتر آگهی‌های چاپ شده روزنامه‌های منتشر شده در آن زمان در نخستین صفحات خود بود
با واگذاری ۴ سیم کارت به نهاد ریاست جمهوری ، برای اولین بار در در مرداد ماه سال ۷۳ در شهر تهران عرضه رسمی سیم کارت آغاز شد
در آن زمان با تبلیغات فراوان و با شعار “با تلفن همراه همیشه در مقصد هستید” تا اواسط سال 74 جمعا 9 هزار و 947 نفر ثبت نام کردند که در شهریور همان سال واگذاری‌ها آغاز و بلافاصله بعد از ثبت نام به پایان رسید. از این تاریخ به بعد، مردم ورود تلفن همراه به کشور را باور کردند؛ به طوری که هجوم متقاضیان به مخابرات و بازار به حدی رسید که قیمت سیم‌کارت در آن زمان گاهی اوقات به بالای 30 میلیون ریال نیز می‌رسید.
با ورود اولین سیم‌کارت‌ها به بازار و در اختیار داشتن این کالا که در آن زمان جزو کالاهای لوکس به حساب می‌آمد، به تدریج بر میزان متقاضیان این کالا افزوده شد. در نتیجه استقبال از سوی مردم، متولیان تلفن همراه در مخابرات تصمیم گرفتند در تهران و چند شهر بزرگ ثبت نام انجام دهند. لذا در بهمن ماه سال 1374، از طریق پست و به صورت مکانیزه ثبت‌نام آغاز شد.
در پايان سال ۸۲ ، اين شبکه داراي ۳ ميليون و۴۵۰ هزار مشترک بود که اين تعداد به حدود ۵۷ ميليون شماره در حال حاضر (توسط همراه اول) رسيده است
با جدي شدن خصوصي سازي صنعت مخابرات كشور و اهميت حضور در بازار رقابت تجاري ، اين شركت از سال ۱۳۸۶ ، داراي «نام» ، «نشان» ، «رنگ» و «شعار» تجاري وي‍ژه خود شد . همچنین در سال ۸۹ پس از خصوصی شدن شرکت مخابرات ایران ، این شرکت از سهامی خاص به سهامی عام تبدیل شد.
